На уроке разбирали стихотворение Абусупьяна Акаева «СЮЛЮК ВА ЙЫЛАН»
СЮЛЮК ВА ЙЫЛАН
Алъякъда бир Сюлюк де, бир Йылан да
Къурдашлыкъ этдилер бир аз заманда.
Бир гюн Йылан айтды, Сюлюкге къарап:
"Сюемен бир затны билмеге сорап.
Эки башгъа къоюлса да атыбыз,
Бир йимик яратылгъан суратыбыз.
Тишлейсен-хабасан авуртуп сен де,
Башгъалыкъ бир де ёкъ - шолайман мен де.
Не учун халкъ мени яман гёрелер,
Жаныма, къаст этип, азап берелер.
Душманыман адамланы гьар ерде,
Сенден оьзге досум ёкъ дагъы бир де.
Сен ёлукъсанг гьюрмет этелер сагъа,
Гьар бириси сени аявлай, багъа.
Къонакълыкъ этелер, оьз къанын берип,
Нетелер мени къаныма гирип.
Талайсызлыгъымму, билме себебин,
Бу къыйын гьалымны тапмайман эбин."
Сюлюк айтды: "Нечик сёздюр бу сёзюнг,
Англама герексен бир затны оьзюнг.
Сени тишлемегинг - аврув-дерт бере,
Мен тишлесем - аврув дарман-эм гёре.
Тамаша чы, халкъгъа этип де зиян,
Гьюрмет излей бусанг олардан гьаман.
Мен оьзюм халкъ учун оьлмек негетим,
Шо саялы эте олар гьюрметим."
Хайыры ёкъ гиши халкъны гёзюне,
Гьюрмет излемесин халкъдан оьзюне.
(Абусупиян Акаев)
Фотографии
